Twee religies 2

Ik heb afgelopen week een soort hoofdartikel geschreven op dit blog, over hoe volgens mij religie in elkaar zit. Het is het artikel Twee religies. Ik ben echt blij met dat artikel. Het legt uit dat er twee vormen van religie zijn.

Je hebt de religie voor de serieuze, volwassen mensen. Daar gaat het hard aan toe. Je moet geloven als op bevel, en je moet gewoon geloven niet teveel vragen stellen maar gewoon doen!! Het is een doe ding, en als je het niet doet dan ga je naar de hel, basta! En je hebt mijn softe, verfijnde variant. Dat is de kinderversie, sprookjesversie. Hier wordt gevraagd of je open-minded bent, neem jij de wereld waar, let je op de mooie dingen of heb je misschien oog voor mensen die jouw hulp nodig hebben, is er een kevertje op zijn rug gevallen en wil jij hem omdraaien. Dat gaat over het waarnemen van dingen die je eigenlijk helemaal niet aangaan, het gaat over een ridicule vorm van waarnemingsvermogen. Maar in deze sprookjesversie levert dat goodwill op, karma, je kan punten scoren met dat opletten, met het opplussen van jouw waarnemingsvermogen, zoals het waarnemen van kevertjes die op hun rug zijn gevallen, zodat je punten kan scoren met goodwill, en jij zelf niet op je rug valt.

Dit is een kinderachtig gedoe, kunnen mensen zeggen. Die willen de powerplay versie. Dan krijg je God die een Koninkrijk gaat stichten, fysiek powerplay, en Jezus die het vuile werk aan de achterkant zal opknappen door het werkwerken van ongewenste elementen, moreel powerplay. Dat is nog eens ferme taal. Dus inderdaad, ik doe kinderachtig met deze doetjesversie van het geloof. Maar dit kinderlijke zit echter in mijn hele leven, ik vermoed dat ik er niets aan kan doen en altijd kind ben gebleven ondanks dat ik nu al lange tijd meerderjarig ben.

Ze kunnen dan zeggen jij hebt een ontwikkelingsstoornis. Dat zou kunnen, ik heb mij misschien nooit tot een goede volwassene ontwikkeld. Nette volwassenen gaan zich aan de voorgeschreven maximumsnelheid houden op de snelweg, ze eten netjes met mes en vork, en gaan netjes op tijd hun rekeningen betalen. Ik dwarrel maar een beetje over de snelweg, ik rijd hoe snel ik wil, eet wanneer ik wil wat ik wil en rekeningen betaal ik te laat. Onder werktijd zit ik bovendien essays over geloof te schrijven terwijl de mailbox vol zit.

Dus dat is negatief. Al kan je het ook omdraaien, en kan je zeggen dat volwassenen iets hebben verloren van soort onbevangenheid voor de schoonheid van kleine dingen, openmindedness zoals kinderen dat hebben. Je kan dus inderdaad zeggen kinderlijke onbevangenheid, met de nadruk op kinderlijk. Maar het is toch wel een aardige eigenschap, of maximaal een nuttige eigenschap. Misschien jammer als je die verloren hebt, want dan mis echt enorm veel van onze werkelijkheid, de helft of driekwart van de werkelijkheid blijft dan voor jou verborgen, en mogelijk dus ook de bronnen van goodwill. Ik geef er in hier nog een paar voorbeelden van.

BBQ

Dit vind ik wel een grappig voorbeeld. Je kan bij de Intratuin een barbecue kopen en je kan het zo duur maken als je zelf wilt. Zo hebben ze een zwarte barbecue die eruit ziet als een locomotief met naam pit master, voor 1500 euro, of metalen monster van 5000 euro.

Volwassenen zijn een beetje kinderachtig, dus noemen ze dat 4999. Als kind vind ik dat stom, zeg gewoon 5000. En het ding zelf is een monster.

Ze hebben ook een barbecue voor 25 euro, de naam is Bolly, ziet eruit als een kleine UFO, en die komt in kleurtjes groen, zwart of rood. Dat is meer mijn ding. Maar volwassenen vinden dat misschien kinderachtig, de naam, de vorm, en de kleurtjes

Een tante in een rode jurk

Kinderen hebben een andere kijk op dingen. Als er op een verjaardagsfeestje tante Marie komt in een felrode jurk, dan zeggen de andere volwassenen gewaagde creatie, en ze zijn misschien wel jaloers op die tante, omdat zij wat flamboyanter is dan zij zelf. Maar een kind zou zeggen, tante Marie ziet eruit als een wandelende tomaat.

Kinderen zien namelijk hoe dingen echt zijn. Dit heb ik nog steeds. Als bijvoorbeeld nu weer de nieuwe paus op het bordes van het Vaticaan verschijnt in een soepjurk, dan is dat voor mij een man in een soepjurk. Voor meer volwassen mensen is deze jurk een uiting van zijn gezag, maar voor mij is het een rare jurk.

Oorlog

Tussen verschillende landen is er oorlog in de wereld. Voor volwassenen is dat een complexe zaak. Maar dat is hetzelfde als met de tante in de rode jurk. Voor hen is dat een gewaagde creatie. Voor mij is het een wandelende tomaat dus een beetje dom. Op dezelfde manier vinden zij oorlog een complexe zaak. Maar voor mij is oorlog zo dom als gooien met tomaten.

Het is net volwassenen die gaan ruzie maken over het verdelen van een taart. Oom Max heeft een te klein stuk gekregen en slaat oom Jacques op zijn neus. Er is ook nog een oom Karel en die heeft ooit op boksen gezeten en slaat Max tegen de grond. Als kind denk je oke, tante Marie is een wandelende tomaat, en de ooms Max, Jacques en Karel zijn mannen met het verstand van een watermeloen, die tomaten zitten te gooien, waarom gaan ze het niet netjes verdelen.

Boeken lezen

Het gaat grote verschillen opleveren als je boeken gaat lezen. Als kind hou je van sprookjes en die lopen af met het zinnetje en ze leefden nog lang en gelukkig. Maar volwasenen die doen dat anders, daar eindig je steevast met miserie.

Zo heb je het vrolijke verhaal van Assepoester. Het is een arm meisje. Die moet eerst hard werken voor haar schoonfamilie. Maar dan gaat ze trouwen met de prins en worden ze gelukkig.

Dat is een kinderverhaal. Een volwassen schrijver als Tolstoy doet dat precies andersom, hier krijg je de versie waarin Assepoester haar huwelijk wordt getorpedeerd en ze altijd hard moet blijven werken.

De Assepoester rol wordt in het boek vervuld door Sonya Rostova. Het is een arm meisje. Ze wil trouwen met een prins, maar die gaat vreemd en trouwt uiteindelijk met een ander. Sonya moet als gouvernante voor hun kinderen zorgen, terwijl zij van een huwelijk met hem had gedroomd, dus wat een vernedering. Om de vernedering compleet te maken, schrijft Tolstoy dat Sonya eigenlijk een kneus is. Dat is het omgekeerde van de echte Assepoester. Bah wat lelijk.

Je hebt ook het sprookje Hans en Grietje, dat is ook een leuk kindersprookje. In dat sprookje worden Hans en Grietje gevangen door een heks, hoei! En in de oven gestopt. Gelukkig weten ze zich te bevrijden en vinden een kist goud en worden gelukkig. Wat een mooi einde! Eind goed al goed!

Ook hier hebben volwassenen weer hun eigen negatieve versie, in deze versie worden Hans en Grietje gevangen gehouden door de heks en blijven ze voor eeuwig in de oven branden.

Zoiets kwaadaardigs is geschreven door Augustinus. Augustinus zegt dat je naar de hel gaat als je geen doopbewijs hebt. Heel veel mensen hebben geen doopbewijs. Ik heb het zelf ook niet. Maar er zijn zelfs kinderen die dood worden geboren, die hebben dat ook niet. Maakt niks uit voor Augustinus, hoppakee de oven in.

In de filosofie heb je hetzelfde. Daar zegt Immanuel Kant, de wereld is fundamenteel onkenbaar! Ook al kan je het horen, zien en voelen, het is onkenbaar.

Dat is weer een andere variant op Hans en Grietje. Het is de variant waarbij ze in het bos lopen en de weg kwijtraken, die is immers fundamenteel onkenbaar, arme Hans en Grietje. Dit betekent dat ze verhongeren.

Of Schopenhauer, die zegt alles is een illusie. Dan raken Hans en Grietje misschien wel bij de heks, en ontsnappen ook, maar dan vinden ze geen kist goud maar een kist zaagsel. En verhongeren.

Het is steeds negatief, merk je dat ook. Als het maar slecht afloopt bij de volwassenenliteratuur!

Bijbel ontleden

Je kan ook Bijbel ontleden. Daarvan zeggen mensen dat is een sprookje. Dat vinden ze dan vaak negatief, maar ik vind sprookjes juist tof! Dus dit is meer een aanbeleving om wel te lezen.

Maar ze lezen het vaak op de volwassen manier, dus nogal serieus. Er zijn groepjes op Twitter die dat doen, en gisteren heb ik er een paar geblokkeerd want als kind kan je dat gezemel niet aanhoren.

Ze doen er namelijk als volwassenen heel serieus over, net als volwassenen op een verjaardag. Volwassenen praten nogal veel. Ze gaan heel gewichtig doen en zeggen wat hun eigen mening over iets is. Wat vind jij daar nu van Simon. Wat vind jij dan Jeroen. Of wat vind John Lennox ervan.

Nu is toevallig Lennox theologie professor, dus die praat het meest. Er is een podcast met drie uur fragmenten van hem. Lennox is zo gewichtig dat hij bij elk vers heel lang blijft stil staan, vanwege de rijkdom van betekenis die erin zit, waardoor hij het geheel, het totaalbeeld, steeds verder kwijtraakt.

Deze mensen maken op mij een beetje een vaderlijke indruk, een beetje ouwelijk. En zoals volwassenen doen op verjaardagen, die praten en die praten en die praten.

Ik doe het een beetje op een kinderlijke manier. Ik laat hen maar praten en ga apart zitten aan een tafel en ga kleurplaten inkleuren. Dat doen kinderen graag, kleuren. Je gaat de Bijbel gewoon beschouwen als een of andere puzzel of kleurplaat. Je gaat kleurtjes gebruiken en dan ga je kijken hoe je het moet inkleuren en dan kijk je of er een beeld ontstaat.

Zo krijg je te zien dat het Johannes Evangelie is opgebouwd uit vijf keer vier hoofdstukken en epiloog, met steeds thema geduld, goedheid, waarheid, en schoonheid. Ik gebruik kleuren bolletjes om ze te onderscheiden

🟡 geduld Joh. 1 Jezus: eindelijk gearriveerd, licht komt in de wereld

🟢 goedheid Joh. 2 Jezus doet wonderen: maakt van water wijn, zuivert de tempel, breng geloof

🔵 waarheid Joh. 3 uitleg aan Nicodemus over de ware leer

🔴 schoonheid Joh. 4 Samaritaanse vrouw; gesprek met een vrouw die populair is bij mannen, “een schoonheid”

Je kan ook zien dat ze dat in Genesis bijvoorbeeld ook deden.

🟡 geduld Genesis 1 schepping van hemel en aarde, even weekje geduldig werken

🟢 goedheid Genesis 2 lekker uitrusten op zondag en genieten van de goede gaven van de schepping, namelijk een rivier en die stroomt alle kanten op en daar staat een mooie boom en daar komen een man en een vrouw, hallo mensen

🔵 waarheid Genesis 3 nu gaan mensen aan de slag. De boom gaat geplunderd worden: de harde waarheid van werken, van lijden en dood

🔴 schoonheid Genesis 4; Eva krijgt een kindje en hoofdstuk eindigt met het aanroepen van de Heere; en dat is de afgeronde versie van hoofdstuk 1 tot en met 4; in begin schept God hemel en aarde en mensen beginnen met “het aanroepen van de Heere”

Reactie van omgeving

Hier hoef je ook bij mensen niet mee aan te komen. Ik vond het zo mooi, elders op dit blog heb ik het hele Johannes Evangelie hiermee doorgelicht, zodat je kan zien hoe het gemaakt is, maar ook andere teksten.

Maar dat believen ze niet, dit kleuterwerk. Ze zeggen bijvoorbeeld jij hebt geen diploma. Dat zei bijvoorbeeld mijn ex.

Zij mag vast Augustinus niet, maar ze ziet ook niet dat dit een argument is uit dezelfde hoge hoed, een argument van de strekking van Augustinus jij hebt geen doopbewijs. Volwassenen hebben overal papieren nodig. Alsof, als er geen sticker op een stuk fruit zit, je niet kan zien of het een appel of een banaan is.

Een reactie van een kennis vond ik echt hilarisch, dat was iemand die zei nou, goedheid kennen we nog wel, waarheid ook eventueel, maar schoonheid nee, dat zit er echt niet bij. Maar dit is nu juist het lekkerste appeltje

Calvijn

Ik kwam in 2022 tot 2024 met mijn kleurplaten ook bij theologen. Maar dat waren nog serieuzere volwassenen dan mijn kennissen. Zij snapten niets van dit soort kinderachtig gedoe van mij. De ene professor zei, jij moet eerst een discipel worden, jij moet eerst groeien in het geloof. Met andere woorden jij moet eerst een grote jongen worden, net zoals hij zelf, vermoed ik.

Hij zag er een beetje uit als John Lennox, een beetje een vaderlijk, bedachtzaam, en vooral sloom figuur. Hij wees naar een lange rij boeken achter hem, Calvijn, dat moest ik eerst leren. Daar snapte ik niets van. Die rij dikke boeken leken mij afschrikwekkend. Ik hou meer van sprookjesboeken.

Dus wegwezen bij die man. Ik had bij hem in de woning het gevoel alsof ik als Hans van Hans en Grietje gevangen zat. Als hij aardig was geweest, had hij kunnen kijken wat ik in mijn mandje hebt. Zoals hieronder. Maar hij deed dat niet.

Kerkdiensten

Een ander verschil, zij gaan naar de kerk. Je kan niet zomaar wat gaan zitten kleuren! Ook naar de kerk kijk ik met kinderlijke verbazing.

In de kerk leer je namelijk nagenoeg niets. Ik heb namelijk nagekeken of zij ook de kleurcode in de Bijbel kennen, maar nee, ze kennen die niet. En kennen ze dan de parallel tussen Genesis en Johannes. Nauwelijks.

Dat is raar. Maar het is net een beetje als met tante Marie. Voor hen is dat een vrouw in een gewaagde creatie en voor mij een wandelende tomaat. Of met de paus. Voor hen is dat een gewichtige persoon met veel gezag. Voor mij is dat een man in een soepjurk. En zo is het ook met kerkbezoek. Voor hen is kerkbezoek een serieuze zaak. Maar voor mij is dat een soort stoelendans. Want ze zeggen dat je gered wordt als je zondag op de juiste tijd op de juiste stoel zit, namelijk in de juiste kerk. Dat is net alsof je een plaat afdraait en dan zegt de klok Zondag Tien Uur!! En dan moet je op tijd op de goede stoel zitten, en de rest is af.

Inhoud Evangelie

Ik had van de teksten een kleurplaat gemaakt. Als je goed kleurt, kan je er vervolgens ook een plaatje in zien. Als kind kan je gaan kleurplaten maken, en je kan tekenen, tekeningen maken, dus dat ging ik ook doen.

Je kan zien dat er een tweedeling in zit. Eerst steeds twee hoofdstukken met wat meer nadruk op de natuur, natuurlijke verhoudingen. En dan twee hoofdstukken met wat meer nadruk op mensen, zoals in Johannes waar Jezus gaat kletsen met Nicodemus, en dan met de Samaritaanse vrouw.

Dat is net een boekje als je dat openslaat, met een linkerkant natuur en een rechterkant mensen, of zoals ik het heb uitgewerkt in de vorige blogposts, als een boekhoudkundige bedrijfsbalans, met links natuur en rechts mensen.

En ze leren in de Bijbel dat het gelijk oploopt, dus als jij meer punten scoort met waarnemen, aan de rechterkant van het schema als mens, dan scoor je meer punten aan goodwill aan de linkerkant.

Dat is ook net als bij een balans, staat aan de ene kant de score op 100%, dan staat aan de andere kant de score ook op 100%.

Dat staat bijvoorbeeld ook in Romeinen 8. Maar dat wordt dan weer op een volwassen manier gelezen zodat alle helderlheid eruit weggaat.
Als je dat vasthoudt, dan levert het weer een soort kinderlijke geloofsbeleving op. Ik doe een kinderlijke manier met dat punten scoren.

Het levert echt kinderlijk naieve redeneringen op. Als je bijvoorbeeld een kever op zijn rug ziet liggen, dan draai je hem om. Dat scoor ik punten met waarnemen, want ik neem iets kleins waar, en dan scoor ik zelf punten met goodwill, zodat ik zelf bijvoorbeeld niet val en op mijn rug kom te liggen.

Of als ik een ambulance hoort in de wijk, dan denk ik ach zielig iemand. Dan scoor ik punten met waarnemen, want ik neem waar dat ergens iemand onwel is. Dan scoor ik weer punten met goodwill, wat betekent dat ik zelf bijvoorbeeld niet in een ambulance terechtkom.

Als ik op straat bij ons in de buurt loop waar het portret van een meisje is getekend en ik stap erop dan zeg ik sorry meisjes, hoewel zij helemaal niet bestaat.

Dan scoor je ook punten met goodwill want jij houdt rekening met niet bestaande personen, en misschien kan jij dan zelf ook wel leven na de dood, als je goodwill zo hoog is, dat het zelfs grenzen van leven en dood overstijgt.

Dromen

Hiervan zullen mensen vast zeggen dat kan helemaal niet. Je zit gewoon wat op kinderlijke manier te fantaseren. Er is helemaal geen verband tussen een persoon in een ambulance, en dat jij dan niet in een ambulance terecht komt. En of jij op het plaatje van een meisje stapt, jij gekke dwaas!!

Jij hebt mogelijk een ontwikkelingsstoornis, waardoor jij van alles als kind ervaart en niet als volwassene.

Ook dat begrip goodwill is maar een vage term. Dat het belangrijk kan zijn goed je ogen open te houden kunnen we misschien nog wel inkomen, maar dat er zo een soort karma zou bestaan, goodwill zoals jij dat noemt, dat kan niet.

Wij hebben misschien ook wel een tweedeling met Activa zijde links en passiva zijde rechts, als jij dat zo stelt, maar aan de Activa zijde staat God en aan de passiva zijde staat Jezus, dat zijn twee zwaargewichten.

Maar het viel mij al vaker op, dat volwassenen niet zo goed zijn in rekenen. Ze zitten enorm veel te babbellen, zet een paar volwassenen bij een verjaardagsfeestje en het geluid zwelt aan van al dat gebabbel. Iedereen is aan het wauwelen en niemand is aan het rekenen.

Als je netjes rekent, dan kan je zien dat mijn theorie prima klopt. Stel als je gaat fietsen met ogen dicht. Dan is je waarnemingsvermogen 0%. Dan is ook je goodwill 0%, want reken maar dat je met dat zonder ogen open fietsen ongelukken gaat veroorzaken.

Als je je ogen opent, dan kan je tenminste zien wat er voor je is. Dan is je waarnemingsvermogen 50%. Dan is ook je goodwill 50% want dan kan je tenminste een deel van de ongelukken voorkomen.

Je zit dan echter nog maar op de helft, het suggereert dat je je waarnemingsvermogen nog een stuk verder kan opplussen, met zoal wat je kan horen, of wat je kan lezen, of meer in algemene zin intuitief kan ervaren, en je goodwill zou je dan tot een fabelachtig niveau kunnen opplussen.

Dit zie ik volwassenen niet accepteren. Die gaan gewoon verder kletsen, en niet zelden uit hun nek kletsen.

Ik zie ze ook de boel omdraaien. Als bij Assepoester het sprookje, Assepoester wint en gelukkig eindigt, dan gaat Tolstoy een versie maken waarbij Assepoester verliest en tot haar einde toe moet zwoegen. En als bij Hans en Grietje, deze twee kinderen winnen en nog rijk worden ook, dan gaat Augustinus er wel voor zorgen dat ze in de oven blijven branden.

Dus het kan wel eens zijn dat volwassenen ook als het gaat om goodwill en waarnemingsvermogen, de boel omdraaien. Ze verwisselen dan het positieve goodwill uit de werkelijkheid voor een afschrikwekkende God die achter de schutting zit te loeren of je fouten maakt. Of ze verruilen het positieve waarnemingsvermogen uit de werkelijkheid, voor een dreigende Jezus, eveneens uit de droomwereld.

God en Jezus zijn echt in de zin zij zijn echte droomfiguren, ik heb ze namelijk zelf ook gezien in lucide dromen, en die zijn angstaanjagend echt. Maar ik droomde vroeger van alles in lucide dromen. En de dromen lijken te helpen door angst te kanaliseren, zo kan je angst externaliseren. Er kunnen allerlei angsten zijn zoals angst voor ziekte of voor de dood.

Als kind bijvoorbeeld droomde ik van een uil die op mijn vensterbank kwam zitten, een krokodil die sliep onder het bed. Dat zijn manieren om angst te externaliseren, en vervolgens te controleren, voor de krokodil kan je je verstoppen en voor de uil kan je de blik afwenden.

Maar volwassenen hebben misschien niet meer de kinderlijke vlotheid om te zien wanneer realiteit overgaat in beeldende voorstellingen, en kunnen zomaar beelden voor echt houden, dus alsof er echt een uil op de vensterbank zit.

Feestje

Je krijgt in deze situatie misschien een verjaardagsfeestje met een stel volwassenen, de ooms Max, Jacques, Louis, tante Marie. Die zitten aan de volwassenentafel. Ze praten over God of over Jezus, die iedereen kent. Ze weten er alles van. Maar niemand heeft hem ooit gezien, behalve in verhalen of in dromen. Zij gaan hun in feite droomvoorstellingen echter voor werkelijk houden, en hoe meer ze praten, hoe later het wordt, hoe meer de droomvoorstellingen echt worden, en hoe meer ze ook een bedreigend karakter krijgen. Ze worden steeds echter en dreigender.

En je hebt kinderen aan de kindertafel. Die zitten een beetje kleurplaten te maken. Zij hebben geen kennis van God, maar ze hebben hun waarnemingsvermogen erg hoog staan. Volwassenen kletsen, eindeloos gewauwel, niet zelden geklets uit hun nek. Maar kinderen zijn meer bezig, zijn meer creatief aan het werk. Ze kijken met hun ogen, rond zich heen, met hun kinderlijke verwondering over alles wat ze zien, en gaan het dan creatief verwerken, al die informatie. Bijvoorbeeld ze maken kleurplaten waarop de meest mooie dingen verschijnen. De voorstellingen worden steeds mooier. Je kan merken dat hun waarnemingsvermogen nog ongeschonden is, hun kinderlijke onbevangenheid. En daarmee kunnen ze, volgt uit de theorie, goodwill genereren, een positief levensgevoel dat zich steeds meer vertaalt in echte positieve levenservaringen.

Nomaden

Misschien kan je dit nog terugvoeren op de geschiedenis van de mensheid. Het geloof zoals wij dat nu kennen, is ontstaan toen mensen landbouw gingen bedrijven, dus toen ze niet meer een beetje kriskras over de wereld liepen te zwerven, als nomaden, maar toen ze netjes gingen leven. De mensen geloofden voorheen in Karma. Dat werd echter vervangen, want nu gingen mensen serieus leven. Landbouw bedrijven is serious business, en het geloof werd ook serious business. De mensheid werd volwassen. Dus ze kregen een volwassen, serieuze kijk op geloof. Dus het vriendelijke Karma, goodwill, veranderde in een serieuze God. Die kon je streng aankijken, en dan moest je je gedragen.

De God in de Bijbel is voor veel mensen een boeman voor wie je moet oppassen, anders sleept hij je naar de hel. Ze hebben niet meer de kinderlijke onbevangenheid van eenvoudige mensen, om te geloven in goedheid van het bestaan, in Karma. Ze missen de kinderlijke onbevangenheid om te geloven in Karma. Dat gaat eruit. Ze hebben wel dromen van God. Die had ik ook. Maar zij doen alles serieus dus ze gaan die dromen ook serieus nemen, als echt beschouwen. Deze mensen doen alles serieus dus nemen hun dromen ook serieus. Dromen die ooit eens alleen dromen waren, droomvoorstellingen, worden daardoor voor echt gehouden.