Reversed logics

Misschien is het goed om nog iets op te zetten over het onderwerp “reversed logics” want dat lijkt mij een onderwerp wat in de psychologie nog onderbelicht is. Misschien is dat ook wel een vorm van reversed logics op zichzelf: hou dat onderwerp maar mooi onder de tafel. Maar helaas pindakaas, ik schrijf het gewoon op: kan gewoon.

Een belangrijk uitgangspunt is dat denken en levenskwaliteit aan elkaar gekoppeld zijn; hoe hoger denkkwaliteit aan de PASSIVA kant links, hoe hoger levenskwaliteit aan de ACTIVA kant rechts. Het lijkt niet afhankelijk van opleidingsniveau; zowel mijn moeder zit over de middengrens als ik

Stel als jij op ditzelfde niveau zit. Maar wat nu als jij bijvoorbeeld geboren wordt in een communistisch land, laten we voor het gemak even zeggen de DDR maar het kan in principe ieder willekeurig communistisch land zijn. Die mensen zeggen: nou, de wereld zit heel ingewikkeld in elkaar! De wereld is heel complex! En mensen weten niks. En de partij weet alles en die moet strak georganiseerd!

Die DDR die zegt dus iets over de natuur: ingewikkeld, complex. Daarmee gooien ze eigenlijk een deel van het speelveld voorbij de middellijn dicht. Dus laten we zeggen dat de voetballer Jan is: zet die maar even terug. Die mag nu niet meer beslissen over zijn eigen leven. Hij mag niet meer over de middellijn voetballen. Maar eigenlijk verdwijnen alle leuke dingen; dat merk je meteen al: je mag in de DDR niet lachen. Ze bouwen lelijke “Plattenbau”. Mensen gaan elkaar verraden: je kan klachten indienen tegen je buren. Ziekenhuizen worden ingericht als gevangenissen. Je moet heel hard werken voor betrekkelijk laag salaris. Je mag niet meer vrij naar buitenland reizen. Maar het kruipt gewoon in de mensen zelf; zoals vooral veel norse gezichten
Een religieus land kan ook, zoals Iran. Die hebben een iets andere formule, iets meer gericht op “denken” dus op de linker PASSIVA kant. Die zeggen geloof maar wat wij zeggen. Daarmee proberen ze je ook achter de middellijn te duwen.

Nu is Jan ook niet gek: die weet een manier om eruit te komen, en dan gaat hij naar Nederland: mazzeltje, hier is alles vrolijker; cassieres lachten achter de kassa. De samenleving functioneert ook wat beter.
Dit gaat een tijd goed. Er zit mogelijk nog wel een rest “indoctrinatie” in van vroeger, maar de invloed daarvan wordt overheerst door het goede. Eigenlijk zit Jan op zijn eigen niveau, dat hij voorheen al had, maar hier kan hij er ook naar leven.

Na een paar jaar heeft Jan echter de pech, dat hij terecht komt bij een bedrijf waar een slechte bedrijfscultuur heerst; het bedrijf is een zooi en het management wuift alles weg. Jan belandt onder een boel papieren.

Dat is een vervelende situatie, maar vooral bij Jan: het triggert een oude bekende gedachte. De gedachte is: ik heb hier niet het gevoel, dat ik mijzelf kan zijn. Je kan zomaar weer zakken in het schema: in een klap back in the DDR

Je kan zomaar dat goede gevoel van de tweede helft kwijt zijn: zit je weer op de eerste helft. Probleem is wel dat je misschien nu een huis hebt met allerlei leuke dingen, die hoorden bij dat leuke leven: verdorie, wat moet je daar nu mee.

Ze staan daar nog zo in het veld van de Tweede Helft; daar moet even reversed logics bij komen om die terug te halen

Zo staat er in de keuken een leuke zilveren koelkast. Maar ja, om die nou weg te gooien is ook zo’n ding.

Nou ja, met “reversed logics” kan je die volplakken met “clutter” en dan lijkt het meer een rommeltje, dan zakt die ook achter de middellijn.

Dat kan je ook met de kast doen. Je kan een kast leuk inrichten. Dan niet helemaal volstouwen met boeken, maar gewoon twee schappen, en dan heb je nog een over voor foto’s, paar andere dingen, en misschien een deel leeg laten. Maar als je het volpropt, dan is het niveau ook mooi onder de middellijn gedaald.

Er staat nog een mooie tafel van 70%, die ruil je dan in voor een picknicktafel; ook opgelost.

Een mooi schilderij kun je vervangen. Het moet natuurlijk niet teveel opvallen, dus je neemt een schilderij van zelfde hoge niveau, maar met griezels erop.

Lekkere tuinstoelen voor klapstoeltjes; je waant je al haast weer terug in de DDR. In de DDR hielden ze ook van gigantische planten: kunnen we ook weer invoeren.

Sommige meer persoonlijke dingen zijn moeilijker. Maar alles lijkt te vervangen. Je gezondheid kan wegvallen. Een glimlach door een norse blik. Zelfvertrouwen door onzekerheid. Een levendige blik in de ogen door een fletse blik. Lange antwoorden door korte antwoorden. Het is dus een heel kaartenhuis dat instort.

Bij een vakantie zit je misschien op oude niveau; maar bij het boeken krijg je misschien al soort “blackout”; en tijdens de vakantie een unheimisch gevoel: mag ik hier wel van genieten? Liever snel haar huis, ofwel liever snel terug achter de middellijn.

In de DDR gingen ze niet naar Kroatie op vakantie: ben je gek. Daar moet je maar zien dat je je thuis zou vermaken.

Het kan wel zijn dat er nog een paar familieleden zijn: echtgenote en twee kinderen. Dat zijn geen objecten, maar huisgenoten: ay, hoe moet dat nu?

De echtgenote heeft haast al onbewust door dat hier iets “niet in de haak” is en gaat op onderzoek uit; hij weet op dat moment nog niet eens waarom. Hij heeft wel het idee dat het met menselijke cognitie te maken heeft. Dat is nu even extra vervelend: dat is echt een onderwerp van de tweede helft.

Hoe moet je dat nu oplossen. Als iemand op de tweede helft speelt, dan speelt hij zeker in de spits; maar ja, dat noem je dan toch gewoon narcist. Het is wel dat hij gewoon op die plek blijft staan