Economische verhoudingen in de natuur

Ik heb tegenwoordig een TV, dus ik kan na drie jaar ook weer TV kijken, maar nu staat hij even uit. Ik merk dat ik niet teveel TV kan kijken of anders raak ik verveeld. Ander keertje weer.

Ik wil nu even iets schrijven, en ik dacht om iets te schrijven over geld; maar dan net iets anders dan normaal geld.

Een economische analyse van de werkelijkheid

Ooit zei iemand: de Bijbel is de eerste keer dat de mensen de werkelijkheid om een economische wijze beschrijven.

Daar lijkt het inderdaad op. Als je teksten zoals Genesis 1-4 of Johannes 1-4 ontleed, dan heeft dat de format van een bedrijfsbalans; je kan de hele werkelijkheid op economische wijze beschrijven; en dat betekent ook vooral: op ordelijke wijze. Ze leggen uit dat denkvermogen aan kant van de mens, aan Passiva kant, evenredig is aan levenskwaliteit aan Activa kant; in de Bijbel genade genaamd.

De ruileenheid

Ik vond het nog wel interessant, om iets toe te voegen over de “munteenheid” die hierbij hoort. Want op een normale bedrijfsbalans staat natuurlijk gewoon geld. Als aan de Activa kant 20.000 euro staat, dan staat aan de Passiva kant ook 20.000 euro.

Maar wat is dat dan hier? De munteenheid hier noem ik “geduld”: hoeveel geduld heb jij. Als jij betaalt met geduld, en zeker veel geduld, dan krijg je er gigantisch veel voor terug.

Zo viel mij in mijn jeugd iets vreemds op. Mijn vader stierf tijdens het autorijden. Toen was ik net vijf. Dan kan je in paniek raken, het was ook nog in een bocht. Ik dacht: nou, laat ik maar even geduldig afwachten, misschien heeft hij alleen slechte zin, beetje humeurig, misschien dat hij daardoor geen antwoord meer geeft op de vragen. Het opmerkelijke is dat de auto hierdoor netjes bleef rijden, en dat we niet crashten in die bocht. Kennelijk kan je dus een beetje geduld tonen, en krijgt er zomaar kadootjes voor terug.

Aan het eind van die weg is een T splitsing en naderden we een voorrangsweg; toen dacht ik: nou ja, of hij is dood of hij gaat dood, laat ik de klap maar geduldig afwachten. Wat er dan gebeurt: de auto draaide zich zomaar netjes om.

Als derde dacht ik, nadat ik had vastgesteld dat hij dood was: kan mij dat iemand eens komen uitleggen?! Ik wacht wel even geduldig. Daarop kreeg ik een raar visioen van een man op straat, ik neem aan degene die in religie God wordt genoemd.

Dat zijn allemaal ingewikkelde dingen, mensen kunnen je daarvoor uitlachen of voor gek verklaren, maar de gemene deler lijkt: geduld. Dat is dan kennelijk het betaalmiddel.

Een stuk later in het leven ging ik religie ook maar eens zelf bestuderen, kijken hoe dat in elkaar zit. Ik had het lang niet gedaan, want ze zeggen dat het strijdig is met wetenschap. Toen dacht ik: ach, laat ik het zelf eens rustig onderzoeken, dus geduldig. Binnen no time kan je dan zien hoe de structuren in elkaar zitten en kan je de tekst ontleden, dus zo als hierboven.

Hoe zit het nu met geduld?

Er is nog iets bijzonders met de factor geduld. Je kan uit de verhoudingen in onze werkelijkheid afleiden, dat een klein beetje geduld, een klein beetje tijd, in verhouding staat tot een giga hoeveelheid (levens)ruimte.

Dat kan je ook zelf ervaren, want ik kan bijvoorbeeld zeggen: dat kleine beetje wachten of mijn vader nog leefde, in die auto, zorgde ervoor dat ik een gigantische hoeveelheid “extra levensruimte” erbij kreeg

Anders was ik niet ouder geworden dan vijf, had verder niets meer meegemaakt, niets van het leven gezien of ervaren, geen kinderen gekregen. Dus misschien twee, drie seconden heeft mij een gigantische hoeveelheid levensruimte gegeven.

Maar ook met andere dingen: een klein beetje geduld, en ik kon het Evangelie ontleden in goed een maand, wat twee miljard andere mensen in nog geen tweeduizend jaar doen; een knettergroot verschil; alleen maar met klein beetje extra geduld: ga gewoon even niet meeschreeuwen met de meute van “is wel waar”, “is niet waar”, maar gewoon even rustig zitten om de teksten te ontleden en klaar.

Dus geduld lijkt een soort “wondermiddel”. Ik dacht ooit: hoe gaan mensen reageren. Dat doen ze niet, want daar hebben ze geen tijd voor, of geen geduld kan ik zeggen. Dat is misschien maar goed ook; als ze namelijk zien wat hier op dit blog staat en als ze dat zouden begrijpen, dan heb ik ze hier allemaal morgen voor de deur staan.

Aan de andere kant, als mensen meer geduld zouden hebben, zouden ze mijn teksten beter lezen, kunnen ze begrijpen dat mijn visie op religie de juiste is, en kunnen ze het ook zelf toepassen, en kan er meer van de grond komen. Ze kunnen dan bijvoorbeeld alle moskeeen afbreken, want de islam is vergeleken met deze analyses natuurlijk een lachertje: opgefokte druktemakers.

Alle moslimvrouwen kunnen hun hoofddoek afdoen. Alle asielzoekerscentra kunnen dicht, want als je netjes zegt tegen de mensen: hou je maar gewoon netjes geduldig aan regels van je eigen land, dan hoeven ze hier helemaal niet te komen.