de Godfather films 2

Gisteren heb ik een klein stukje op internet gezet over de Godfather films. Voor jullie is dat misschien niet van belang, maar voor mij wel. Deze films fascineren mij, zoals ook het christelijk geloof fascineert, en dat heeft een bepaalde reden.

Ik ben namelijk bezig met de verwerking van een jeugdtrauma. Niet zozeer de emotionele verwerking, die heeft lang geleden plaatsgevonden, maar de intellectuele verwerking. Het was namelijk een gebeurtenis die een hoop raadsels met zich meebracht. Het kan helpen een idee te krijgen van wat God eigenlijk is, en zelfs te proberen een definitie op te stellen. Hier een poging daartoe.

1 Traumatische gebeurtenis

Bij de gebeurtenis zat ik als vijfjarige achter in de auto bij mijn vader, hij ging nog even op zaterdagmiddag naar de winkel en ik vond het leuk mee te gaan met de auto. Autorijden vind ik trouwens nog steeds leuk.

Het rare was dat hij inzakte achter het stuur, later bleek hij overleden. Op het eerste moment dacht ik echter laat ik het nog een kans geven, en de auto bleef rijden. Op moment dat we een voorrangsweg naderden, dacht ik nu heeft het geen zin meer te denken dat hij nog leeft want gaat toch wel dood, en auto draaide zich plots om

Oke, verbazende effecten. Maar dan effect nummer drie, toen ik hem zo aankeek, zag hij er heel eng uit zoals overleden personen eng kunnen zijn, met ogen open en zo. Maar toen kreeg ik een soort van droomvisioen van een man op straat, leek beetje op Michael Corleone zoals ik die later in de Godfather films zag. Ik was wat bang van die man en zei hey, het is mijn tijd nog niet, zo van kan je niet zien dat ik nog een kind ben, je gaat mij toch zeker niets aandoen of zo.

2 Kwantum effecten

Wat ik heb gedaan om deze gebeurtenis eenvoudiger te maken, is het op een wetenschappelijke manier opzetten. Ik leg hierin uit dat je een Activa en een passiva kant van de werkelijkheid hebt. Als jouw waarnemingsvermogen aan Passiva kant hoog is, dan krijg je veel goodwill aan Activa kant. Dan kan een auto blijven rijden, waar hij in andere gevallen uit de bocht zou vliegen.

Dat heb je in de fysica ook. De waarneming van de observeerder, beinvloedt de uitkomst van het experiment. Naar mijn mening komt dit omdat wij in een bestaande realiteit zitten, waarbij de waarnemingen van de observeerder aan Passiva zijde, altijd en wel per definitie in balans moeten zijn met uitkomsten aan Activa kant.

3 Maar nu even beeld van God, is dat ook een kwantumeffect

Hoe moet ik dit nu ontleden. Het vorige gaat over goed waarnemen aan passiva kant, en dat betekent dan goede resultaten aan Activa kant. Maar nu komt er ineens een eng beeld, dat zou je eerder als bad will kunnen kwalificeren. Maar toch niet, als je het goed analyseert. Ik heb in de andere blogteksten weer iets teruggezet over traumaverwerking. Hoe kan je trauma snel en effectief verwerken. Met beelden, zoals in EMDR therapie. Maar als jij als vijfjarige in de auto zit, dan heb je geen EMDR therapist bij de hand. Dan kan je de beelden zelf maken.

Wat doe je eigenlijk. Je hebt innerlijke angst, door wat je voor je ziet. Je ziet je vader, eng. Dat zorgt voor een heel sterk gevoel van innerlijke angst van binnen. Dat is niet gezond. Je kan die angst dan externaliseren en je verbeeldingsvermogen helpt je daarmee en tovert even een beeld van God voor je. Dat leidt gelijk lekker af, je bent ineens niet meer bezig met je vader, maar met een andere figuur. Bovendien heeft een externe figuur als voordeel dat je ertegen kan praten. Als je zit met een innerlijke angst in jouw lichaam, dan kan zich dat helemaal in jouw lichaam gaan vastbijten, en daar gaan doorwoekeren, en misschien wel zich definitief in je nestelen. Bijvoorbeeld als je een auto ongeluk hebt gehad, dat je vervolgens angstig blijft voor autorijden.

Maar als jij het gaat externaliseren, dan is er in ieder geval al enige afstand tussen jou en het onderwerp van jouw angst. En als jij lucide kan dromen, dan ben je nog half wakker, en kan je ook je angst nog een beetje verder wegsturen, je kan je ertegen afzetten, zoals door te zeggen hey, kan je niet kijken, het is mijn tijd nog niet. Ook hier, bij deze variant, zou je eigenlijk kunnen zeggen dat je goed aan het waarnemen bent aan de passiva kant, waarnemen van innerlijke angst als externe angst, en dat levert ook weer goodwill op aan de Activa kant, namelijk snelle EMDR trauma verwerking

4 Volwassenen

In de laatste blogposts heb ik geschreven dat goed waarnemen iets lijkt wat hoort bij kinderen, en bij volwassenen keldert het waarnemingsvermogen vaak als een baksteen. Dit betekent dat hun goodwill ook keldert.

Je kan dit goed zien in wat voor boeken ze lezen. Zo viel mij op dat bij de kindersprookjes als Assepoester de verhalen vrolijk eindigen met ze leven nog lang en gelukkig. Assepoester wordt gered van haar zware baan en mag trouwen met de prins. Maar bij de volwassenen versie van Tolstoy wordt Assepoester, vertegenwoordig door de vriendelijke Sonya Rostova, afgepoeierd door de prins, en moet tot einde van leven ploeteren. Ze krijgt ook nog een sneer, omdat er wordt gezegd dat het haar eigen schuld is, ze is namelijk een loser, wat erg hufterig is van Tolstoy. Volwassenen missen de frisheid van geest hier doorheen te kijken en vinden Tolstoy dus een held, terwijl het een hork is.

Hier gaat iets helemaal mis, en mogelijk ook bij het geloof in God. Zoals je hierboven kan lezen, kan je zien dat er een vorm van goodwill is, Karma, kan je dat ook noemen, die parallel loopt met waarnemingsvermogen, waarnemingsvermogen aan passiva kant van bestaan hoog, dan ook goodwill hoog, et voila daar is je supercoole superspeciale relativiteitstheorie van de werkelijkheid. Het bestaat uit verschillende varianten, autos die kunnen blijven rijden, of op tijd omdraaien, en een derde variant ervan is dat je beelden maakt om angsten te externaliseren, zoals een beeld van God.

Maar volwassenen missen de frisheid van geest van kinderen. Bij hen is het waarnemingsvermogen gaan zakken, en dus ook de goodwill, dus vliegen bij hen de autos gewoon uit de bocht.

En zij krijgen misschien ook wel een beeld van God, maar zien dat vervolgens niet als manier van traumarespons, maar zij gaan die beelden zomaar als echt beschouwen. Dan ga je dat ene beeld echter op een voetstuk zetten. Wat je dan krijgt is een booswicht, die als een donderwolk boven de realiteit blijft hangen.

Sterker nog, ze zullen niet tegen God zeggen hey het is mijn tijd nog niet, kan je niet zien dat ik te jong ben om te sterven, nee, ze zullen God nog naar zich toeroepen in de trant ik zit er klaar voor, als u wilt dan kom mij maar halen. Ze zitten dus klaar om te sterven. Of ze zijn klaar om te strijden. Als je kijkt naar de onderliggende thematiek van het Johannes Evangelie, dat lijkt te gaan over Jezus, maar in tweede instantie vooral over Simon. Hij wordt al snel gepresenteerd, als de eerste volgeling van Jezus, en aan het eind heeft hij ook weer de hoofdrol, als de voornaamste strijder. Zijn laatste restje autonomie wordt aan het eind nog ontnomen, zodat hij een gewillige dienaar is geworden.

Alle kinderlijke vrolijkheid gaat er dan uit. Dat kan je zien in het huidige conflict in Gaza. Daar gaan volwassenen met elkaar in de clinch. Dit zijn in belangrijke mate mensen die in God geloven.

En kinderen zijn de dupe, want die krijgen me toch een portie ellende over zich heen niet normaal meer. Huizen die kapot worden geschoten, je moeder of je vader overlijdt, je been gaat eraf. Maar ook aan de andere kant, Hamas die kinderen uit huizen ging roven, want daar begon het mee.

Niemand die nog reflecteert op het eigen gedrag. Het waarnemingsvermogen zakt tot het nulpunt, en de goodwill ook want allemaal ellende. En God wordt als hoogste realiteit beschouwt, hoewel dat in het kader van soort EMDR traumarespons een Angstgegner lijkt die je niet zomaar over je heen moet laten walsen.

5 Historie van de mens

Er is nog een tweede aanwijzing waarom je wat voorzichtig moet zijn met geloof in God. De leeftijd van de mensheid in algemeen.

De moderne mens bestaat ongeveer 200.000 jaar, en geloof in God lijkt iets van de laatste 10.000 jaar, toen de mensen zich gingen vestigen als landbouwers. Dus toen ze serieuzer gingen leven, toen ze volwassen werden als mensheid. Dat is mooi, want dan kan je het leven beter organieren.

Maar pas op dat je je jeugdige onbevangenheid niet verliest. Als je die kwijt bent, dan ga je allerlei dingen serieus nemen, ook als het dromen zijn.

Zo kan je vermoeden dat de vroegere mensen geloofden in Karma, maar dat onbevangen geloof kan zomaar verdwijnen, foetsie! Karma is iets leuks, iets vrolijks, iets vlots, maar volwassenen kunnen dat zomaar beschouwen als kinderachtig geneuzel, voor onvolwassenen. Ze gooien het dan weg.

Je kan ook geloven dat het beeld van God een goed iets is voor traumaverwerking, maar ze kunnen dit soort beelden ineens als volstrekt serieus beschouwen en eraan blijven vasthouden als steeds intensere realiteit.

Een realiteit die grotere vormen kan aannemen. Zo kan God je in elkaar timmeren als je een appel steelt, maar de volgende keer stuurt hij al mensen naar de hel.

Als je dit nog iets wetenschappelijker zou willen maken, dan zou je God kunnen definieren als jouw innerlijke angst voor de dood, maar dan geexternaliseerd, weergegeven in externe beelden, om het op afstand, bedwingbaar te houden.

Maar pas op dat het beeld jou niet gaat overheersen, het is namelijk een traumarespons en geen realiteit zoals de boekenkast in je kamer of je sleutels.

Op dezelfde manier als waarom kinderen dromen van een krokodil onder hun bed. Ze zijn bang, ze fantaseren over een krokodil onder het bed, dan is de angst in ieder geval al op enige afstand van jou, en gelukkig ook niet in maar onder jouw bed, dan kan jij in je bed onder de dekens kruipen en is het mooi op afstand.

6 Heimwee

Misschien dat er hierdoor wel enige vorm van heimwee kan ontstaan. Het is toch zo mooi, het geloof, en de teksten zijn zo fraai. Het geeft waarschijnlijk ook een gevoel van geborgenheid, en ook het sociale aspect zal belangrijk zijn.

Dus wat dat betreft zal deze tekst van mij waarschijnlijk zonder effect zijn. Ik kan mij ook goed voorstellen dat ik in geen enkele mate in staat zou zijn om Jezus te evenaren. Ik kan hem in feite verbeteren, maar mensen hebben natuurlijk hier een ander idee van.

Ik heb wel het idee, dat was een geintje van gisteren, dat ik mijzelf inmiddels kan definieren als niet zijde een mens.

Natuurlijk geen God, dat zou raar zijn, en vind ik ook niet fijn. Maar wel een mens die niet onder de normale definitie mens valt, door afwijkende kenmerken.

Je staat wat anders tegenover de tijd. Die heeft minder effect, lichamelijk wel maar geestelijk niet.

Ook sta je wat anders tegenover beelden van God. Jij wijst ze niet lomp af als atheisten met argument onzin. Nee, je neemt ze zeer serieus en gaat er desnoods decennialang over denken, om uit te komen bij theorie over traumarespons, traumaverwerking.