36 seconds of death

Ik schreef zonet een berichtje op Twitter met foto van een schoolrapport. Dat was wel aardig met de achten, negens en tienen. Ik zat er nog over te denken, waarom het zou kunnen dat ik het Evangelie wel kan ontleden en anderen niet. Misschien, dacht ik, omdat ik zowel goed was in exacte vakken als wiskunde en natuurkunde, als in talen.

Het voordeel kan zijn dat je het Evangelie dan kan lezen op een wiskundige manier: hoe verhouden de hoofdstukken zich tot elkaar; hoe is de structuur opgebouwd; kan je er een veldstructuur in herkennen.

En je past er cijfers bij toe, percentages: is het denken aan onze kant een schamele 20%, dan is levenskwaliteit misschien ook een schamele 20%; is het denken echter 70%, dan is levenskwaliteit ook 70%.

Zie figuur hieronder: de situatie geschetst als balans

Ooit zei iemand dat de Bijbel de eerste keer is dat mensen het bestaan op een economische manier hebben beschreven, en dat lijkt mij correct; dit schema is eigenlijk namelijk een balans, met Activa en Passiva

Balans en evenwicht

Nu gaan mensen dit niet accepteren. Je kan ze nog zoveel informatie geven, ze wijzen ze het af. Andrea zei: aan de oorlog in Gaza en de overgave door Hamas nu, kan je zien dat mensen alleen maar toegeven als je ze voldoende bedreigt.

Dat is een slimme gedachte. Ik had het al wel enigszins ingebouwd, door ze te bedreigen, door mijn idee als dagvaarding uit te brengen. De bedoeling was: dan kan je ze laten lezen met de “wasknijper op de neus”. Maar dat werkt niet, en mogelijk omdat het niet te bedreigend genoeg is.

Dat kan betekenen dat ik nog een beetje meer bedreiging moet toevoegen, maar hoe doe je dat, op een legale manier. Misschien is dat makkelijker dan het lijkt.

Even terug naar het idee van de balans. Zoals dat hoort met een balans, moet die altijd in evenwicht zijn: per definitie.

Dat zou kunnen betekenen dat er in deze werkelijkheid rechtvaardigheid bestaat: als je jouw denkvermogen goed hebt, en dan gaat het niet om hoge cijfers halen, maar om nuchter nadenken, “boerenwijsheid”, “no nonsense”, dan zit het met jouw levenskwaliteit ook goed: per definitie.

Dat is echter nog wel een probleem; want stel je voor dat iemand nu tijdens zijn leven allerlei rottigheid heeft uitgehaald, dat betekent denkvermogen nul. Maar die persoon is nooit gepakt door de politie, is oud geworden, en heeft goed geprofiteerd van al die schurkenstreken die hij heeft uitgehaald: die heeft dus nooit zijn straf uitgezeten.

Dat betekent dat levenskwaliteit nog steeds hoog staat, en dat kan niet. Dus dan moet de levenskwaliteit nog even bijgesteld worden naar beneden; en hoe kan dat anders dan in dat geval post mortem.

Dat kan betekenen dat er een correctiemechanisme in de werkelijkheid zit, die iemand nog even in leven houdt na de dood; ik schreef ooit: al was het maar 36 seconden; 36 seconden dat jouw brein nog even jouw lichaam overleeft.

Ik schreef ook dat je zou kunnen nagaan hoe dit kan. Als je sterft, dan sterft namelijk je lichaam. Maar je geest is nog intact, zoals bij een computer waarvan de hardware kapot is, maar de softwareprogramma’s zitten er nog in.

Het zou kunnen dat die ook vergaan, wat betekent dat de film van jouw leven wordt teruggedraaid; de band wordt teruggespoeld. En dat gaat in omgekeerde volgorde. Je krijgt voor je kiezen wat je zelf in je leven hebt gezegd of gedaan.

Nietzsche

Als je dit niet meer kan volgen, dan zal ik een eenvoudig voorbeeld geven. Neem als voorbeeld dat opgewonden ettertje Friedrich Nietzsche. Die had in zijn leven al pech met vrouwen, maar kan ook zomaar pech hebben met God met zijn gestoorde onempathische theorieen.

Stel je voor dat hij nog 36 seconden leeft na de dood, “waarin dat even rechtgezet moet worden”. Dan zou je kunnen voorstellen dat hij in die 36 seconden God krijgt te zien. In dit leven kan je jezelf tegenkomen, maar als het in omgekeerde volgorde gaat, kan je God tegenkomen.

En dan kan er een klein gesprekje volgen. Dat hoeft maar 36 seconden te duren, maar kan angstaanjagend zijn.

Dan komt hij bij God en dan zegt God bijvoorbeeld: Ik heb gelezen dat jij hebt geschreven dat het goed is dat je zoveel mogelijk onheil overkomt, want daar word je hard van; en het liefst in eeuwigheid herhaald.

Dan kan Nietzsche natuurlijk geen nee zeggen, want dat heeft hij inderdaad geschreven.

En dan zegt God: daar heb Ik wel plek voor, voor mensen die van onheil houden, en liefst in eeuwigheid, en het heet de hel.

Reken dan maar dat Nietzsche gaat zweten, en dat elke seconde superzwaar weegt. Hij zal dan zijn hele theorie moeten afzweren, en dan mag hij geestelijk sterven. Het scenario is dan ten einde, maar niet voordat hij al die ellende eruit gezweet heeft.

Schopenhauer

Als je dit niet meer kan volgen, dan zal ik een ander voorbeeld geven. Neem bijvoorbeeld Schopenhauer, die schreef: de wereld is nep, “maya”, “schijn”.

Dat is volslagen onzin, je hoeft maar je knie te stoten tegen de tafel en je weet dat dit “echt pijn” kan doen; maar helemaal brutaal tegenover vrouwen die met veel pijn en moeite kinderen op de wereld zetten.

Deze Schopenhauer heeft al een deel van zijn levenskwaliteit moeten inboeten, omdat hij zo’n ongelofelijke kluns was, dat hij geen vrouw kon krijgen, net als Nietzsche. Maar die theorie hield hij gewoon in stand.

Daarvoor moet dan nog wel even betaald worden. Als dat niet tijdens zijn leven is gebeurd, dan maar post mortem.

Dan kan zich hier na zijn dood ook een leuk gesprekje ontknoopt hebben. Dan zegt God bijvoorbeeld: Ik heb gezien dat jij in jouw boeken schreef dat de wereld nep is.

Dan zegt Schopenhauer natuurlijk geen nee, tegen God kan je geen nee zeggen.

En dan zegt God: als jij de wereld nep vindt, misschien dat Ik je dan naar de hel stuur, eens kijken of dat voor jou wel als echt aanvoelt.

Dan “sterft hij geestelijk” op zo’n moment; reken maar dat dan elke seconde weegt als een eeuwigheid.

Einstein

Er zit ook een stukje humor in, want God heeft “Geist”; dus je kan per persoon zo’n geintje uithalen, afhankelijk van iemands persoonlijkheid, en je gebruikt gewoon wat ze zelf tijdens hun leven gezegd hebben.

Dat kan je doen met iedereen, laag of hoog. Neem die gekke Einstein; die schreef “God does not play dice”. Je zou kunnen zeggen: dat klopt, want denkvermogen is parallel met levenskwaliteit; dus dat is mooi aan elkaar verbonden. Maar dan moet Einstein dat wel netjes uitleggen, en niet zo’n negatieve uitspraak doen, maar een positieve uitleg hoe die zaken tot elkaar verhouden.

Dus die moet ook even een correctie krijgen, even een tik op de neus voor die zwamneus. Daar had ik voor bedacht dat hij bij God komt, en die heeft dan een stel dobbelstenen op tafel liggen.

Dan zegt God: Ik wil met jou graag een spelletje dobbelen. Dan zie je Einstein waarschijnlijk al schrikken: dat had hij niet verwacht.

Dan zegt God: even is de hemel en oneven is de hel. Of nee, jij mag kiezen, of je kiest voor even of voor oneven.

Dan kan je ervan uitgaan dat die blaaskaak van een Einstein “geestelijk sterft”.

Aristoteles

Deze schreef: God is een onbewogen beweger. Waar halen mensen de lef vandaan? Bij Einstein kan God niet dobbelen, bij Aristoteles kan Hij niet bewegen, hoe is het mogelijk?

Ik had daar ook een geintje voor bedacht. Misschien dat God tegen Aristoteles zou zeggen: jij zegt dat Ik niet kan bewegen, prima. Dus laten we een weddenschap doen.

Hier voor mij op tafel staat een glaasje water. Als Ik dat kan bewegen, ga jij naar de hel, en als Ik het niet kan bewegen, dan laat ik je toe tot de hemel.

Aristoteles is waarschijnlijk al flauwgevallen, voordat het experiment van start gaat. Voor veel mensen is hij een groot denker, maar in de ogen van God een sukkel.

Heidegger

Of wat te denken van Heidegger. Die schreef een theorie “we leven om te sterven”, in het Duits is dat “Sein-zum-Tode”. We leven natuurlijk om te leven, dus ook deze fout zou vast wel even rechtgezet kunnen worden. Dat kan mooi binnen 36 seconden.

Dat is wel een uitdaging, want Heidegger is iets slimmer dan Nietzsche en ook nog slimmer dan Aristoteles, bij wie hij in zijn werk veel aanknoopte, maar waar hij ook verder op borduurde. Daar zou God even een “aangepast recept” voor kunnen maken.

Dan zou God kunnen zeggen: Martin, Ik ben gefascineerd door jouw theorie “Sein-zum-Tode”.

Dan zou Heidegger kunnen gaan glinsteren, en zeggen: ik zei ooit al, in mijn bekende interview: “Alleen God kan ons redden!”

Dan zou God kunnen zeggen: inderdaad, dat is waar, dat ga Ik doen. Dan gaat Martin misschien nog meer glunderen.

Maar dan zegt God: Martin, Ik heb het nooit kunnen voorstellen, want de meeste mensen zijn bang van de hel, maar dat is een plek waar je kan “leven om te sterven”, en in eeuwigheid: je sterft daar een eeuwigheid. Jij bent niet de eerste mens die vraagt naar een plek in de hel, dat gold ook al voor Nietzsche, maar hij is vast blij met zo’n geleerd gezelschap, en misschien kom je Aristoteles ook nog tegen, dat zal je vast leuk vinden, het zal je vast grandioos bevallen in de hel.

Augustinus

Of wat te denken van deze deugkneus? Hij schreef dat om in de hemel te komen, alles afhangt van jouw doop. Als een kind dood te wereld komt, gaat die dus direct naar de hel, want geen kans om gedoopt te worden.

Augustinus zal vast wel een dooppapier hebben, dus hoe zou God nu slim moeten zijn, om Augustinus te verslaan? Misschien zo. Dus komt Augustinus bij God, en dan zegt God: ik heb gelezen dat je voor de hemel een dooppapier moet hebben. Dan laat Augustinus blij zijn dooppapier zien.

Maar dan zegt God: hm, er is wel een klein probleem. Dan denkt Augustinus: dat zal wel meevallen, alles is in orde. Maar dan zegt God: hier staat alleen Augustinus, maar ik las dat u Sint Augustinus wordt genoemd. Dat “Sint” ontbreekt, dus ik kan dit niet goedkeuren.

Dan gaat Augustinus misschien zwaar potje zweten. Het is precies wat hij in zijn eigen leven deed: lettervreten, alles ophangen aan paar letters op papier. En als de band van je leven terugspoelt, dan krijg je dat in omgekeerde richting weer mee.

Japanners

Dit zijn allemaal “geestelijke kwajongensstreken”, van Nietzsche, Schopenhauer of Einstein, maar je kan natuurlijk ook mensen aanpakken die tijdens hun leven fysiek geweld hebben gepleegd. Zo was er in Japen tijdens WW2 een eenheid die menselijke experimenten deed. Ze experimenteerden onder meer op Chinese krijgsgevangenen, hoe hoog de pijngrens van de mens is. Ze gingen mensen heel veel pijn doen, en “dan maar kijken of ze het overleven”. Zo gingen ze van mensen de armen aftrekken.

Die mensen zijn tijdens hun leven niet gestraft; ze werden weliswaar opgespoord en gevangengenomen door de Amerikanen. Maar die vonden de informatie uit de experimenten interessant, en maakten met de Japanners een deal: als wij jullie informatie mogen, uit de experimenten, dan geven we jullie de vrijheid, en dat gebeurde ook.

Hoe zou God nu moeten omgaan met dit soort types. Bedenk nog even dat wat er tijdens het leven gebeurt, bij het terugdraaien van de film van het leven ook gebeurt maar dan in omgekeerde volgorde. Misschien dat je dan deze Japanners bij God brengt, en dat God dan zegt: blij u te zien, Ik had net u nodig voor een experiment.

De Japanner weet alles van experimenten dus wordt dan misschien al zenuwachtig. Maar dat gaat nog wel een beetje toenemen

Dan kan God namelijk zeggen: kijk, die experimenten van jullie van vroeger, die waren zeer interessant: weten wat de pijngrens is als je iemands arm aftrekt of iemands been. Maar dat betekent natuurlijk nog niet alles, want ik zit nog met de vraag wat als er gebeurt als je iemands oog eruit trekt, of iemands scrotum. Maar waar vind je nu iemand die zo’n zwaar strafblad heeft, dat je iemand daaraan zou onderwerpen?

Op zo’n moment kan zo iemand “geestelijk sterven”; dan heb je dit soort dingen misschien mooi ondervangen en is er rechtvaardigheid gedaan. Dit is natuurlijk niet wat er echt gebeurt, maar voor deze mensen lijkt het wel volledig echt.

Misschien ervaren ze bij het terugdraaien van de film van hun leven God alleen maar door de zwaarte van hun schuld; een hypothetisch wezen; en doet God alleen maar “wat als” suggesties: wat als ik jouw ogen eruit trek, hoe zou dat voelen?

Maar alleen dat al in combinatie met de persoon die het zegt, en zij als werkelijk ervaren, en de “personal touch”, kan je iemand geestelijk helemaal afbreken.

Putin en Assad

Je zou maar God zijn: continu moet je nieuwe dingen bedenken, al gaat het waarschijnlijk volautomatisch. Stel je bijvoorbeeld voor wat je moet doen met Putin? Die had op zich een valide reden Oekraine aan te vallen: bescherming van de Russische minderheid op de Krim en in Oost-Oekraine. Maar nu is hij bezig met terreur zaaien om de Oekraiense bevolking zoveel mogelijk angst aan te jagen; hij schiet gewoon op willekeurige flatgebouwen waar mensen wonen; daar gaan ook kinderen dood.

Ik zag een foto op internet waar hij een kaarsje aansteekt, in een kerk denk ik, samen met Assad. Die had naar men zegt een gevangenis waar het regime zo hard was, dat de Gestapo daar nog amateurs bij waren. Wat zou je nu met zulke mensen moeten verzinnen? Ze zijn niet zo erg als de Japanners met die gekke experimenten, dus je ziet gelijk al hier dat het moeilijker wordt iets te verzinnen, maar je kan ze ook niet zomaar laten lopen.

Misschien dat God tegen Putin en Assad zou kunnen zeggen: fijn dat jullie er zijn. Ik had jullie net nodig, want het is Mijn verjaardag. En jullie zijn uitgenodigd. Misschien dat ze dan beginnen te glunderen. Dan zegt God nog erbij: jullie kunnen ook iets doen, jullie kunnen bijdragen aan de verjaardag, want er is niet genoeg vlees. Misschien als jij van jou Putin een arm afsnijdt en van jou Assad een been, dat we dan net genoeg hebben. Niet dat we dat echt gaan eten, dat smaakt vast niet, maar dan lijkt het net alsof.

Markus

En hier zou je ook Jezus kunnen bijvoegen, met zijn rare praatjes, of degene die deze gekkigheid aan Jezus heeft toegeschreven, want historisch zat het vast anders; laten we zeggen Markus.

Misschien dat God zou zeggen: Markus, het is net Mijn verjaardag, maar de wijn is op. Dat is balen.

Maar jij schreef als maar van die bloederige verhalen, dus misschien kunnen we de glazen met jouw bloed.

Weliswaar niet te drinken, maar dan ziet het er net uit alsof. Dat is het hele scenario: net alsof, in de geestelijke dood lijkt alles net alsof.

Lukas

Wat zou je kunnen verzinnen voor Lukas, of wie daar ook achter zit, van het Lukas Evangelie, met zijn neppe Kerstverhaal, waarvan alle theologen erkennen dat het nep is.

Misschien dat God met Lukas snel klaar is. Met Heidegger ontstond er zowaar een heel gesoigneerd gesprek, maar met Lukas is het misschien kort.

Misschien zegt God: mensen zeggen dat de hel nep is. Ik heb iemand nodig die dat voor mij controleert, het liefst iemand die verstand heeft van fraude, en aangezien jij een meester fraudeur bent, vind Ik jou de beste kandidaat.

Aartsbisdom Utrecht

Deze mensen vonden mijn dagvaarding maar “prullaria”. Dat mag, waarom zou je dat niet mogen vinden. In deze wereld kan alles, dus kan je ook alles zeggen wat je wilt.

Het probleem is, en probeer ze daar maar eens voor te waarschuwen: aan mij zijn jullie natuurlijk niets verschuldigd. Dus jullie kunnen een goede dagvaarding gewoon van tafel vegen, en ook nog een rekening sturen dat ik die moet betalen; 1500 euro begreep ik. Maar leg het maar uit aan God; daar heb ik zorgen over. Als je je ziel verkoopt voor 1500 euro, dan is die ziel niet veel waard.

Protestanten

Protestanten zijn overigens geen haar beter. Die waren verzot op slavenhandel. En in 1618-1619 kwam de Synode van Dordrecht bijeen, en die moesten ook iets vinden van slaven. Die zeiden: als je een slaaf bekeert, dan moet je hem vrijlaten.

Dat leidde ertoe dat men slaven massaal niet ging bekeren, want anders moet je ze vrijlaten, en dan moet je ze afschrijven van de handelsbalans.
Ik had vandaag zitten denken wat God dan weer hiermee zou moeten doen, met deze protestantse slavenhandelaars of halfzachte heelmeesters van de Synode van Dordrecht, die natuurlijk hadden moeten zeggen: niet “als” je een slaaf bekeert, moet je hem vrijlaten: maar je moet die mensen bekeren en vrijlaten. Of wat zou God doen met de mensen in de Gereformeerde Gemeente die wekelijks de Dordse leerregels leren; die abstracte hocuspocus, waar geen slaaf ooit beter van is geworden, noch zijn meester?

Misschien dat God aan de gereformeerden zal vragen, persoon voor persoon: aha, de Dordtse leerregels, kent u die goed?

Ja ja ja, zullen ze waarschijnlijk zeggen. Dan kan God zeggen: ha, komt dat even mooi uit, want Ik zit vol met vragen over de Dordtse leerregels! Ik snap daar namelijk niets van, en misschien kunt u het Mij uitleggen.

Daar worden de mensen waarschijnlijk al wat nerveus van; misschien dat er al een of twee flauwvallen en tegen de vlakte gaan.

Maar voor de hardliners heeft God vast nog wel wat meer powerplay in petto. God kan bijvoorbeeld zeggen: ja ja, die Dordtse leeregels, die zijn van 1618-1619, dat was de periode dat de slavernij enorm opkwam. Maar kunt u mij mevrouw of kunt u mij meneer, echter uitleggen, waarom Ik daarover in de Dordtse leerregels niets over terugvindt?

Misschien nog met toegift: Ik ben God, en let graag op de dingen die opvallen, maar ook de dingen die minder goed opvallen.

Dan denk ik, dat in deze fase van het gesprek, je de mensen van de grond kan opschrapen; geestelijk volledig “erledigt”, waarmee ze zijn klaargemaakt voor de eeuwige dood: zowel lichamelijk, als geestelijk.